Mathilde Santing

terug naar overzicht

Als Santing een greep doet uit haar repertoire na bijna 40 jaar toeren en opnemen ontstaat er zonder twijfel een veelzijdig eerbetoon aan een uiteenlopend gezelschap van artiesten en componisten. Want of Santing nu Rita Reys-achtige vocale jazz zingt, een song van Jimi Hendrix omtovert tot een vrouwelijke versie (Hey Joan), de ironische gortdroge Randy Newman ten gehore brengt (Guilty, God’s Song) of zich waagt aan het oeuvre van Joni Mitchell, Todd Rundgren of Smokey Robinson: ze is altijd in haar element. En alhoewel ze pas later in haar carrière Nederlandstalig ging zingen, komen er tijdloze klassiekers mee van o.a. Toon Hermans, Herman van Veen en Martine Bijl. En dat alles in een originele en eigenwijze samenwerking met Fuse. Fuse overrompelt vrijwel ieder podium dat ze betreden, van rauwe jazzclubs en serene kerken tot concertgebouwen en festivalweides, het virtuoze zestal heeft een stevige livereputatie en verlegt al jaren de grenzen van de klassieke muziek. Als huisband van Podium Witteman bereiken ze de muzikale tv-kijker, maar Fuse moet je vooral ook eens in het echt meemaken.