Tentoonstelling: Equilibrium

terug naar overzicht

Voor de tentoonstelling 'Equilibrium' heeft het Mondriaanhuis Elise van der Linden en Henriëtte van ‘t Hoog gevraagd om zich te laten inspireren door Mondriaans zoektocht naar evenwicht. Het resultaat is nu te zien, samen met een selectie van eerder werk van beide kunstenaars.

Piet Mondriaan leefde in een turbulente tijd waarin twee wereldoorlogen plaatsvonden. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de kunstenaar in zijn composities steeds op zoek was naar harmonie en evenwicht. Het Mondriaanhuis heeft de kunstenaars Henriëtte van ’t Hoog en Elise van der Linden uitgenodigd om te onderzoeken wat evenwicht voor hen betekent. In de roerige tijden waarin we nu leven, is het zoeken en vinden van balans opnieuw een relevant thema. Beide kunstenaars krijgen een expositieruimte toebedeeld, die zij geheel naar hun eigen hand zetten. Daarbij zijn ze ook uitgenodigd om ‘buiten de lijntjes’ te gaan. Tevens worden zij aangemoedigd om niet alleen te reflecteren op werk en gedachtegoed van Mondriaan, maar ook om een eventuele wisselwerking tussen elkaars werk te onderzoeken.

Elise van der Linden
Elise van der Linden (1983) werd in 2017 bij de verkiezing Kunstenaar van het jaar verkozen tot talent van het jaar. In haar werk speelt tijd een belangrijke rol. Het gaat bij haar om de constante spanning tussen voortdurende verandering enerzijds en de menselijke neiging om dingen te willen vasthouden anderzijds. Van der Linden ziet in de door mensenhanden gevormde wereld een momentopname van een voortdurende transformatie. Het toont de wisselwerking tussen natuur en de menselijke ‘natuur’ met zijn architectuur en techniek.

Daar waar Mondriaans ideeën neigen naar maakbaarheid van de samenleving, ziet Van der Linden meer een wisselwerking tussen mens en natuur. Haar werk toont hoe de natuur na verloop van tijd terrein terugwint op de ingrepen die de mens heeft gedaan. Een belangrijke inspiratiebron voor Elise zijn verlaten en in verval geraakte gebouwen en leefwerelden van de mens. Op zulke plekken is zichtbaar hoe de kracht van de natuur de menselijke interventie te niet kan doen. Gebouwen, ooit nieuw opgeleverd, bestaan enkel nog uit lege, stoffige ruimtes of gruis.

Voor Equilibrium maakt Van der Linden een sculptuur waarbij zij zoekt naar een evenwicht tussen een ordening enerzijds en structuren die chaotisch ogen (geïnspireerd op wat andere natuurkrachten dan de menselijke, voortbrengen) anderzijds. Het werk dat zij maakt is geïnspireerd op geometrische structuren die ontstaan door menselijk handelen en op wat de tijd met zulke structuren doet. Daarbij haalt zij inspiratie uit het verval van in onbruik geraakte gebouwen, waar natuurkrachten zichtbaar invloed uitoefenen.

Henriëtte van 't Hoog
Als abstract werkend kunstenaar is Henriëtte van ’t Hoog bekend en vertrouwd met de beeldtaal van de kunstenaars van De Stijl. Haar werk en vormentaal zijn ook geïnspireerd op De Stijl. Maar Van ’t Hoog heeft daarin haar eigen uitdrukkingswijze ontwikkeld. Zij ziet De Stijl niet als leidraad om na te volgen, maar als een gegevenheid die uitnodigt om te komen tot een autonome visie van daarná. Net als het latere werk van Mondriaan oogt het werk van Henriëtte van ’t Hoog geometrisch, maar ligt er net als bij Mondriaan geen mathematisch concept aan ten grondslag. Ook Van ’t Hoog volgt geen strikte wiskundige principes maar laat zich leiden door artistieke intuïtie in het realiseren van optische illusie, spanningsvol contrast en visuele balans.

Henriëtte van ’t Hoog is onder meer bekend van haar abstracte muurschilderingen in felle kleuren waarbij de architectuur van de ruimte nadrukkelijk onderdeel wordt van het werk. Haar muurschilderingen gaan de hoek om, betrekken de vloer, suggereren soms diepte en zetten je als kijker regelmatig op het verkeerde been, halen je even uit balans.

Het thema evenwicht speelt een belangrijke rol in het werk van Henriëtte van ’t Hoog. Zij onderzocht dit thema eerder onder meer in een serie muurschilderingen. Voor de tentoonstelling in het Mondriaanhuis zal zij een tijdelijke muurschildering ontwerpen, die zich voegt naar de architectuur van het gebouw en de indeling van de ruimte, maar er ook een eigenzinnige accentuering aan geeft die als contrasterend kan worden ervaren. Er treedt een verschuiving op in de beleving van de ruimte, er ontstaat een nieuwe visuele balans.