Stabat Mater van Giovanni Baptista Pergolesi

terug naar overzicht

Dit fameuze Stabat Mater van Pergolesi, geschreven voor goede vrijdag, is niet alleen, naast Bach’s Mattheus Passie, een veel gehoord paasoratorium, maar zeker ook het bekendste en mooiste Stabat Mater aller tijden. Deze versie voor twee vrouwenstemmen met saxofoonkwartet is geheel trouw aan het origineel en slaagt er ook steeds weer in tot tranen toe te ontroeren.
Pergolesi schreef dit werk kort voor zijn dood in 1736. Hij was toen 26 jaar oud. Hij schreef het stuk in Pozzuoli, het plaatsje waar hij zich teruggetrokken had vanwege zijn zeer slechte gezondheid. Pergolesi kreeg de opdracht om het Stabat Mater van Alessandro Scarlatti dat tot dan toe elke goede vrijdag in de kerk Maria dei Sette Dolori in Napels werd opgevoerd, te vervangen.

De tekst van het Stabat Mater is geschreven in de middeleeuwen door een onbekende dichter, vermoedelijk Johannes Fidenza (1221-1274), die later de naam Bonaventura aannam. Het stuk bestaat uit twaalf delen. De eerste zes beschrijven de pijn die Maria doorstaat terwijl ze haar zoon aan het kruis ziet hangen. De laatste zes delen worden gezongen vanuit een ‘ik’-persoon die de pijn die Maria voelt ook wil voelen.

Een verstillende muzikale tocht met de smart van een moeder onder het kruis van haar zoon. Een moment van verdieping in hoe wij omgaan met onze diepste pijn. De muziek raakt diepe, universele gevoelens, namelijk enerzijds een intense verdrietigheid, anderzijds ook overlevingskracht en optimisme.